Vroeger was het anders

Vroeger was het anders.
Veel mensen zijn steeds vaker onbewust aan het wachten, op verandering, op iets meer, men mist iets. een gevoel van onvrede van binnenuit nauwelijks gehoord! Men wil meer verbonden zijn , met familie, vrienden de kennissen op het werk. Maar, als dat werk wegvalt al is het alleen maar in het weekend. Dan valt men stil, vaak futloos, geagiteerd. Niet alleen de dagindeling maar de verbinding is weggevallen.
Zo is het ook met ons geloof, niet alleen in een religie of god! Maar naar meer zingeving, spiritueel op een andere manier. Door die opkomende gedachten dat het wachten op het bereiken van jouw vijfenzestigste jaar om al die dingen te gaan doen, dat valt lang niet mee! Hierdoor wordt het vaak nog onpersoonlijker, met de televisie series en quizzen tracht men dit gat op te vullen. Het diepere gedeelte van een relatie verdwijnt zo onder de deken van die schijnwereld, liefde, kameraadschap worden vergeleken naar het beeld wat de televisie voor ons schets "de echte wereld'. Vroeger was het anders, de groepen op facebook die dat verleden ophalen, van als je dit nog herinnerd geef dan een like! Meestal zijn het foto's zoals de melkboer met een paard voor de wagen, zelfs de melkboer die met zijn handwagen aan de deur kwam kon zich dat niet meer herinneren. Een openbaring kan zijn dat je er veel van kan leren, van vroeger dan! Aandacht, burenhulp, het straatje voor de deur vegen, een boek lezen, dat is vooral die goede oude tijd. Het met elkaar moeten doen zonder televisie. Met vaak alleen even die glimlach, en een arm even om je heen, dat kind waar je toch even de tijd voor neemt, om er achter te komen wat hij of zij bedoelt, dat het gewoon even kan. Of jij er nu de tijd voor had of niet! Verwondering over een plant of boom, de blauwe lucht die doorbreekt, samen met dat gevoel van mooi weer, een gevoel van dankbaarheid. Dat jij het ziet, nog kan opmerken door al die gedachten over de zorgen van de dag heen! Pieterfranciscus verhalen verteller foto Sabine van Erp