donderdag 3 januari 2019

Licht weer dat afgrijselijke licht,

Licht tijd om op te staan verder te gaan!
Licht, maar toch houd ik nog even mijn ogen dicht, tegen datzelfde opdringerige warme licht.
Van opstaan en weer verdergaan.
Een nieuwe dag breekt aan
die op mij wacht,
om geleefd te worden,
Licht weer dat afgrijselijke licht,
weer een, weer is er een dag voorbijgegaan,
weer zo een dag waar ik na een uur vergeten ben die muur die mij niet uit mijn bed liet gaan,

Vol vreugde, voI van dat warme gele licht
maak ik dit gedicht!
Dagen gingen er voorbij waarvan ik mij alleen van herinner, de lange rij van winkel wagens achter elkaar,
strakke en sombere gezichten, achter elkaar in de rij!
Prijzen, aanbiedingen bekeken,
moeizaam wordt er opgeteld.
Genoeg of te weinig geld!
Buiten is het licht!
Ongeacht de hoeveelheid geld, zorgen van alle dagen!
Doet de een zwijgen, de ander klagen!
Maar het licht stroomt weer binnen nauwelijks verhult door het matte folie geplakt op mijn slaapkamer raam, terwijl mijn gedachten weer al alle kanten uitgaan!
Weer dat opdringerige ochtendlicht, vreugde en blijdschap, verdwijnen meestal snel weer in het schap, het negatieve slaat onverhoeds snel op je neer, gedachten aan oud zeer,
verdrijven de vreugde van de nieuwe dag, door het voortdurende beklag! Beweging, fietsen naar het werk is opbeurender dan een ouderwetse preek over de hel in de kerk. Ach ondertussen legt die dominee al onder een zerk, nog niet eens bij zijn oude kerk. Door het zonlicht werd het lijden weer uitgedreven, en die deprimerende gedachten duurden toch maar even, korter dan dit gedicht, van alweer dat opdringerige licht! Pieterfranciscus

eerste blogpost met de telefoon

Nijn eerste blogpost met de telefoon! Ik typ even wat terwijl ik ondertussen overdenkt wat voor foto ik er bij gaat plaatsen! Ik denk iets o...